Geboren en getogen is hij in Overloon met de achternaam Arts. Een ander deel van zijn familie schrijft zijn achternaam met een e-tje extra, Aerts. De rijkere tak misschien? Nee. Vroeger was het gebruikelijk dat de vader van een pasgeboren kind er meteen een borrel op ging drinken in het plaatselijk café. De aangifte volgde dan meestal direct daarna ….. Het laat zich raden hoe het vader Arts destijds vergaan is.
Peter Arts dus en fotografie. “Mijn interesse voor fotografie is er altijd geweest en begon als hobby. Uiteindelijk werd het mijn beroep, overigens niet geheel uit vrije wil.” begint Peter zijn verhaal. Toen hij 32 jaar was kreeg hij gezondheidsklachten waardoor hij zijn toenmalige werk niet meer uit kon voeren. Dat was het moment dat hij besloot naar de kunstacademie in België te gaan en de studie fotografie en kunstgeschiedenis te gaan volgen. “Prachtige jaren waren het in Antwerpen”, lacht Peter. “Iedereen zou daar een paar jaar moeten gaan wonen”. Terug in Overloon als professioneel fotograaf maakt hij vele fotoreportages. Maar helaas. Vanwege de bestaande gezondheidsklachten heeft hij uiteindelijk zijn vak als beroepsfotograaf los moeten laten en is nu weer fulltime hobbyfotograaf.
Dat fotografie in zijn genen zit, blijkt wel uit het feit dat hij cum laude afstudeerde voor het fotograferen van ‘de Kruisweg’. Geheel in zijn eigen stijl. Een stijl die overigens niet iedereen direct kon plaatsen. De directeur van het museum, waar de expositie van Peter werd gehouden, ontving te veel onthutste reacties van bezoekers. De expositie heeft de kranten gehaald met slechts de mededeling, dat de expositie verwijderd werd uit het museum. Peter kan daar hartelijk om lachen. Gewaagd, expressief en op het randje. Dat is zijn stijl van fotograferen. Niet grensoverschrijdend, dat niet, om maar eens een populaire uitdrukking te gebruiken.
Het laatste jaar heeft hij gewerkt aan een nieuwe expositie, een serie foto’s, die zijn primeur gaat krijgen bij Schijt aan de Grens in Overloon op zaterdag 27 en zondag 28 augustus. “Mijn series bestaan altijd uit 11 foto’s”, legt Peter uit. “Waarom? Elf is het gekkengetal en misschien ben ik dat wel een beetje. En, ook standaard voor mij, ik begin altijd met de eerste en de laatste foto. Daar tussenin maak ik het werk compleet. Hoe ik het in ga vullen, zit in mijn hoofd. Ik maak aantekeningen op kleine memoblaadjes. Nee, een uitgewerkt idee op papier, dat heb ik niet.” De vraagtekens staan in onze ogen en Peter vertelt verder.
“De foto’s die tentoongesteld worden, zijn alle elf gemaakt in bungalowpark ’t Helder, allemaal van bewoners van het park. Het idee ontstond aan het begin van de coronatijd. Mijn moeder was net overleden en ik was op zoek naar iets nieuws. In de serie zit een opbouw van het gedrag van mensen tijdens de coronaperiode. Mijn dochter zat opeens de hele dag thuis in plaats van op school. Het zette mij aan het denken over de impact van het op elkaars lip zitten in heel veel gezinssituaties. Hier ging het allemaal redelijk normaal door, maar op veel plekken bleek dat vaak een ander verhaal te zijn”.
De foto’s moeten dat verhaal vertellen. Ze zijn klaar en liggen op tafel. Peter legt uit hoe een aantal foto’s tot stand is gekomen. Interessant. En dat is ook het verhaal achter de foto’s. Wie hier benieuwd naar is moet zijn expositie op het festival Schijt aan de Grens zeker bezoeken. Peter is daar allebei de dagen aanwezig om zijn verhaal te vertellen. En daar is hij goed in!