OORLOGSMUSEUM OVERLOONDit is deel 3 in een serie over Oorlogsmuseum Overloon waarin mensen aan het woord komen die zich ervoor inzetten. Vandaag Andreas Smulders.
Door Joost Ariaans 09-05-21,
Hij houdt er niet zo van om in de belangstelling te staan. Maar als Andreas Smulders (32) uit Oploo begint te praten, doet hij dat vol liefde voor Oorlogsmuseum Overloon en de mensen die er werken.Smulders is ‘collectiemedewerker’. Een onmisbaar radertje. Maar dat zal hij zelf niet snel zeggen. Wat hem betreft is iedere schakel even belangrijk.
Blijven plakken
Zo lang werkt hij nog niet in Oorlogsmuseum Overloon. ,,Relatief kort, sinds eind 2017. Toch voelt hij zich er helemaal thuis. Ik was vrijwilliger en ben blijven plakken. Zijn vorige baan, bij een bedrijf in klimaatregelsystemen, beviel hem niet meer zo. Ik was daar wel klaar, wilde meer dan alleen brood op de plank. Ik ben hier begonnen met het geven van rondleidingen, daarin ben ik goed begeleid. Ik werd niet in het diepe gegooid. En toen werd er ineens een contract onder mijn neus geduwd. Aangenomen dus.
Mijn opa kon ook volschieten. Hem te zien huilen, dat maakte indruk
Andreas Smulders, Oorlogsmuseum Overloon
De band met het museum, die was er al. ,,Ik kom oorspronkelijk uit Sint Anthonis en ben hier heel vaak geweest met mijn ouders en grootouders. De vader van mijn moeder heeft de Hongerwinter meegemaakt. In Den Haag. Daar kon hij pakkend over vertellen. Maar hij kon ook volschieten. Hem te zien huilen, dat maakte indruk.
Lees het heel verhaal verder op bron:https://www.gelderlander.nl/boxmeer/andreas-smulders-is-een-onmisbare-stille-kracht~a393ee20/