OVERLOON - ,,Niemand geloofde me. Zelfs in het ziekenhuis met een scherf in mijn been geloofde ze me niet.’’ Hannie Schoofs-Cremers was pas 8 jaar toen Overloon in de Tweede Wereldoorlog werd gebombardeerd.
Door Mirte van Rooijen 11-11-19,Voor eeuwig getraumatiseerd wilde niemand naar haar luisteren. Dat is nu wel anders. Bezoekers komen speciaal naar het Oorlogsmuseum in Overloon om haar verhaal te horen.
Oma?
,,Oma mag ik uw handtekening?’’ ,,Oma wat een mooi verhaal.’’ ,,Oma wat kunt u goed vertellen.’’ Hannie Schoofs-Cremers (83) uit Vierlingsbeek kan niet meer anoniem door het Oorlogsmuseum in Overloon lopen. Ze wordt verschillende keren aangesproken en vaak liefkozend oma genoemd. Hannie moet er om lachen.
Haar echte kleinzoon Luuk is de aanstichter van deze populariteit. Hij werkt in het museum en speciaal voor ‘Museum in het Donker’ interviewde hij zijn oma. Zij is één van de drie waargebeurde verhaallijnen tijdens de speciale tentoonstelling, met als thema: de Slag bij Overloon. ,,Ik heb het verhaal zo vaak aan Luuk verteld. Hij moest direct aan mij denken.’’
‘Dit mag nooit meer gebeuren’
Hannie wilde meedoen, omdat de bezoekers van haar verhaal leren. ,,Mensen moeten altijd goed met elkaar zijn. Geen oorlog meer. Als ik mijn dreumeken (kleinkinderen, MVR) zie, dan moet ik er niet aan denken. Ze zijn mijn alles.’’ Hannie pakt snel een zakdoek erbij. ,,Als de oorlog nu uitbreekt wordt het erger dan bij ons.’’
Het meisje van 8 jaar oud
Als Hannie over haar jeugd vertelt zit er geen vrouw van 83. Ze is direct weer het meisje van 8. ,,Het was september. Ik kwam uit school. Heel Groeningen moest vertrekken, maar ons gezin bleef. Dat hadden we nooit moeten doen.’’ ,,We zaten in een schuilkelder, met nog 14 anderen. En wanneer we buiten kwamen was de hemel één groot licht.’’ Dit waren de zoeklichten van Engelse en Amerikaanse bommenwerpers. ,,Er werden 4000 tot 5000 granaten per dag afgevuurd. Het was verschrikkelijk.’’
Maar het leven ging door. ,,Iedere dag ging mijn moeder om 11.00 uur naar huis om te koken. Als het eten klaar was zwaaide ze met een wit doek, om aan te geven dat het veilig was. Op een dag hoorde we heel hard ‘Halt!’. De Duitse soldaten dachten dat we verraders waren. Met geweren in onze rug werden we tegen de muur gedwongen. We moesten met de armen omhoog staan, klaar om doodgeschoten te worden.’’ Lees meer op bron:https://www.gelderlander.nl/boxmeer/hannie-was-8-tijdens-de-slag-van-overloon-in-1944-en-nu-pas-luisteren-mensen-naar-haar-verhaal~a3aa4adf/
meer informatie vind over Museum in het donker op https://www.overloonnieuws.nl/nieuws/368362_de-slag-bij-overloon-komt-tot-leven
