Twee weken geleden hadden we een goed gesprek met inwoners van Overloon over de overlast van jonge criminele asielzoekers uit zogenaamde veilige landen. Een groot probleem waarover omwonenden en andere inwoners zich zorgen maken en die zorg delen we als gemeente.
Voor de duidelijkheid, het gaat niet om dé asielzoekers, maar om een kleine groep asielzoekers die vaak niet eens recht hebben op asiel, maar wachten op de procedure en tot die tijd worden gehuisvest in een AZC. Het liefst zou ik dit soort mensen met kop en kont aanpakken en over de grens gooien, maar we moeten ons aan de wet houden. En die is zo dat ook mensen uit veilige landen niet bij de grens meteen weer kunnen worden teruggestuurd.
Wat we wel doen samen met de politie en onze straatcoaches, is deze groep zo dicht mogelijk op de huid zitten. Ook heb ik vorig jaar al samen met mijn collega van Venray die met dezelfde problemen te maken heeft, deze indringend onder de aandacht gebracht van de staatssecretaris. Hij erkende de problemen die ook in andere plaatsen in het land aan de orde zijn en is bezig om op korte termijn een aantal aanscherpingen door te voeren in de aanpak van de groep overlastgevende asielzoekers.
Zijn de bezorgde inwoners van Overloon daarmee direct geholpen? Nee, helaas niet. Waar de inwoners ook zeker niet mee geholpen zijn, is een karikatuur maken van de manier waarop we de overlast samen met politie, COA en inwoners zo goed mogelijk proberen aan te pakken. Natuurlijk geven we als gemeente geen advies ‘maar een hond te nemen’ of ‘een hoog hek te plaatsen’. Extra schrijnend aan zulke onzinverhalen is dat het inwoners nog meer onrust en een onveilig gevoel geeft, omdat ze zich aan hun lot overgelaten voelen.
Ik begrijp de frustraties van onze inwoners die met deze overlast te maken krijgen, ik voel deze zelf ook. Want natuurlijk zou ik het liefst per direct een oplossing kunnen bieden voor de terechte zorgen en die heb ik niet. Maar samen met politie, COA en inwoners de best mogelijke aanpak blijven zoeken, is en blijft een prioriteit. bron: tekst gemeente Boxmeer: https://www.boxmeer.nl/inwoners/nieuwsberichten_41418/item/bezorgde-inwoners-overloon_58168.html
lees ook Waarom kan het lastig zijn om overlastgevende asielzoekers uit te zetten?
Asielzoekers uit veilige landen die hier overlast veroorzaken moeten zo snel mogelijk terug naar het land van herkomst, is de heersende opinie. Maar in de praktijk is dat nog niet zo eenvoudig. Wat staat uitzetting in de weg?
Al geruime tijd hebben verschillende gemeenten op en rond COA-locaties te maken met incidenten en overlast van asielzoekers, zoals overlast in het openbaar vervoer, winkeldiefstal, vernielingen, vechtpartijen en overmatig alcohol- en drugsgebruik. Daarbij gaat het veelal om jonge mannen uit veilige landen als Algerije, Egypte, Marokko en Tunesië. Hun kans op een verblijfsvergunning is nagenoeg nihil. Ook hebben ze vaak al eerder asiel aangevraagd in een ander Europees land. De asielaanvraag lijkt vooral te dienen om tijdelijk in een opvanglocatie in Nederland te kunnen verblijven.
Medewerking ambassade
Het is een logisch streven om overlastgevers zo snel mogelijk uit te zetten naar het land van herkomst. Terugkeer is echter niet altijd eenvoudig te realiseren, vertelt Karlijn Wagenaar, adviseur bij DT&V: “Vaak hebben de overlastgevers geen geldige reisdocumenten. Dan moet er een laissez passer aangevraagd worden bij de diplomatieke vertegenwoordiging. De vreemdeling heeft de verplichting om aanknopingspunten te geven om zijn identiteit en nationaliteit te onderbouwen. Als er documenten zijn, worden die toegevoegd aan een aanvraag voor een laissez-passer. Een vreemdeling kan vervolgens gepresenteerd worden aan de diplomatieke vertegenwoordiging van het vermoedelijke land van herkomst. Die kan dan vaststellen of het een onderdaan betreft of niet. Als de identiteit niet onderbouwd of aannemelijk gemaakt kan worden, zijn diplomatieke vertegenwoordigingen vaak niet bereid om vervangende reisdocumenten te verstrekken. Ze kunnen dan immers niet vaststellen of het om hun onderdaan gaat. Er zijn enkele landen die, zelfs wanneer de identiteit wel is onderbouwd, weigeren een reisdocument af te geven voor gedwongen terugkeer.”lees verder op bron: https://www.vreemdelingenvisie.nl/vreemdelingenvisie/2019/02/leg-mij-uit
