Discussie over Zwarte Piet Sint bezoekt dit jaar zeker twintig asielzoekerscentra. Hoe reageren de kinderen op de komst van zwarte pieten?
Moeiteloos zingen de in een rij opgestelde kinderen de sinterklaasliedjes mee. Geleerd op de basisschool. Ze zijn met hun ouders gevlucht uit landen als Syrië, Irak en Eritrea, sommigen zijn nog maar een paar maanden in Nederland. Ze brengen de sint tekeningen, hij helpt ze op het podium. „Heel mooi”, mompelt de goedheiligman. Een jongen voelt even aan zijn dikke, witte baard om te controleren of die echt is.
Sint bezoekt deze dagen zeker twintig Nederlandse asielzoekerscentra (azc’s). Vandaag is hij in het Noord-Brabantse Overloon, waar zo’n dertig kinderen in een versierde gymzaal met grote ogen naar sint en zijn klunzige pieten kijken. Met het optreden wil theatergroep Het Wolkentheater gevluchte kinderen even laten ontsnappen uit het kleurloze, eentonige leven in het azc, vertelt directeur Adrijan Siniša Rakić. Ooit zwierf hij zelf – gevlucht uit voormalig Joegoslavië– illegaal door Nederland. Vijfentwintig jaar geleden richtte hij zijn theatergroep op, die uitsluitend voor vluchtelingen optreedt
„Sinterklaas is voor veel vluchtelingen de eerste kennismaking met de Nederlandse cultuur”, zegt de receptionist van het azc „Dat was hij ook voor mij toen ik achttien jaar geleden naar Nederland kwam.”
De aanwezige ouders zijn minder goed op de hoogte van de Nederlandse traditie dan hun kinderen. Ze zitten met verbazing naar het tafereel te kijken. „Vanavond ga ik Sinterklaas googlen”, zegt een moeder uit Syrië.
Toch niet de Kerstman
Het feest is inderdaad een vreemd fenomeen, zeggen oudere vluchtelingen die eerder met Sint en Piet kennismaakten. „We dachten dat we de Kerstman zouden ontmoeten”, vertelt Tarek Alshoffe (28) over de eerste keer dat hij Sinterklaas vierde. Het was december 2015 en Alshoffe woonde nog in de noodopvang in Zwolle. Een groep Nederlandse vrijwilligers nam hem met zijn Syrische vrienden mee naar een hal in centrum van de stad waar ze sinterklaasspelletjes speelden, „bruine koekjes” aten en cadeautjes kregen.
Alshoffe zag weinig verschil met de Kerstman. „Die kennen we ook in Syrië, al is het grootste deel van het land moslim. Het grote aantal zwartgeschminkte figuren viel me wel op. Ik dacht dat het een soort vermomming was.” Pas later, tijdens zijn taallessen, leerde hij de betekenis van het feest kennen en werd hem verteld hoe de de discussie over Zwarte Piet het land verdeelt.lees meer op bron:https://www.nrc.nl/nieuws/2018/11/29/zwarte-piet-als-onderdeel-van-de-integratie-a2825933