'Dat gaat zomaar niet: bel 112 maar'

Gepubliceerd op 23 juni 2018 om 10:13

BOXMEER - Het zou een vraag op een verkeersexamen kunnen zijn: U rijdt met uw personenauto een weg in die alleen bedoeld is voor ambulances. Mag dat? Het antwoord ligt voor de hand: natuurlijk niet.Maar wat doe je als je als (Vader en zoon Rob Noy uit Overloon) met je vader met een herseninfarct op de achterbank, zo snel mogelijk bij de eerste hulp wil zijn?

e pakt de snelste route. Helemaal als je je vader met grote moeite aan de kant van de snelweg hebt gevonden en het je niet lukt om 112 te bellen omdat je net aan de andere kant van de grens - in Duitsland - staat. 

Logisch.

Fout, vonden ze bij het Maasziekenhuis in Boxmeer waar Rob Noy (28) uit Overloon  twee weken terug de wind van voren kreeg. Met zijn vader nog op de achterbank moest hij een stevige discussie voeren voordat hulp werd geboden. 

Even terug naar eerder op die avond. 

,,Ik had een etentje en kreeg telefoon van mijn vader. Hij voelde zich niet lekker. Hij zat in zijn auto, zei hij. Waar ben je,  vroeg ik. Dat was onduidelijk: 'Ik ben nog in Duitsland, vlakbij de grens'. Ik ging er vanuit dat hij op een parkeerplaats stond."

Noy springt samen met een collega de auto in,  met de broze gezondheid van zijn 77-jarige vader in gedachten. ,,Hij is diabetespatiënt, heeft hartproblemen. Sinds zijn jeugd mist hij een been." Hij trapt het gaspedaal stevig in, blijkt uit beelden die zijn dashcam, een camera in zijn auto, opneemt. Je ziet hem rennen over een parkeerplaats langs de snelweg, op zoek naar zijn vader die onvindbaar is. Dan weer de auto in, plankgas. Een kilometerteller die de 190 aantikt. 

Wild flikkerende ogen

Familie wordt ingeseind. Bel 112, of zo. Maar waar moet je de ziekenwagen naar toe sturen als je niet weet waar het slachtoffer is? Het lukt Rob Noy desondanks zijn vader te traceren. Aan de kant van de snelweg, deels hangend uit zijn auto. Zijn mobiele telefoon weigert dienst, slecht bereik. Zijn vader is er beroerd aan toe. ,,Wild flikkerende ogen, zweet op het voorhoofd. Ik dacht: het is afgelopen. Ik kreeg niemand te pakken. Ik heb mijn wagen op de vluchtstrook laten staan, met knipperende lichten. We hebben mijn vader op de achterbank gelegd en ik ben met een rotvaart naar het ziekenhuis in Boxmeer gereden."  lees meer op bron:https://www.gelderlander.nl/boxmeer/dat-gaat-zomaar-niet-bel-112-maar~a95eedbe/

Vader en zoon Noy.foto © Ed van Alem bron:www.gelderlander.nl

                       Vader en zoon Noy.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.